te dragen, ik voel me als een hypocriet, want wanneer iemand me vraagt over het dragen van iets fragelijks of licht gekleurd, vertel ik ze altijd dat tassen bedoeld zijn om te zijn versleten – en dat zijn ze. Maar ik moet eerlijk zijn, als het gaat om sommige van mijn favoriete luxe tassen, ben ik bang om ze te dragen. Het is niet elke tas in mijn collectie, maar er zijn een paar speciale die ik de neiging heb af te treden voor wat ik ‘speciale gelegenheden’ vind. Het zijn tassen die ik nooit op een vliegtuig zou nemen of boodschappen zou doen of voor enige vorm van dagelijks gebruik. Ik stop deze tassen in hun stofzakken en dozen nadat ik ze gebruik en wend me alleen als ik denk dat ik ze kan dragen en goed kan behandelen.
Deze tassen omvatten: mijn Hermes Birkins, mijn calfhair celine -tas, een exotische tas uit de rij, mijn ongerepte Chanel 2.55 en meer. Dit zijn tassen die ik koester, elk heeft zijn eigen verhaal, en ik wil ze nooit slecht behandelen. Maar het dragen van een tas moet niet gelijk zijn aan het slecht behandelen, dus waarom voel ik me uiteindelijk zo? Een deel ervan is de prijs van deze tassen. Hoe meer een tas kost, hoe groter de kans dat ik het ben. Een andere factor is de gebruikte materialen; Als het gaat om mijn Celine -trapeze, maak ik me zorgen over het verpesten van het kalfshaar terwijl het tegen mijn lichaam wrijft. Als je mijn schroom combineert met het leven in een drukke stad, waar vogels rondvliegen, lijkt regen zonder kennisgeving te komen en miljoenen mensen zijn altijd om je heen, het is een beetje logisch waarom ik me een beetje zorgen maak.
In de afgelopen maanden heb ik mezelf gedwongen om mijn “mooie tassen” vaker en met meer gemak te gebruiken. Ik heb het goed gedaan, maar wanneer een slijtage op mijn tas terechtkomt, merk ik dat ik ineenstort (wat een heel andere post is). Ik denk dat veel van deze reactie neerkomt op hoe ik werd geleerd om de dingen die ik bezit te behandelen; Mijn ouders brachten een niveau van waardering en respect voor items op die we hadden. Bovendien ben ik echt anaal over het goed laten zien van mijn tassen.
Ik moet hier niet alleen in zijn, er moeten genoeg van jullie zijn die bepaalde items kopen en ze opslaan voor speciale gelegenheden, of misschien heb je maandenlang bespaard om een bepaalde tas te kopen, en nu verlaat het zelden het comfort van de stofzak. Ik kan je vertellen dat ik met je sympathiseer en soms worstel ik met hetzelfde. Uiteindelijk doe ik mijn mooie tassen weg en word een beetje schichtig over de gedachte dat er iets met hen overkomt, maar zoals ik altijd aan anderen (en mijzelf) vertel, zijn tassen bedoeld om te worden gedragen en geliefd.
Heeft iemand van jullie vergelijkbare ervaringen? Deel hieronder met mij!